Lees dit artikel in het Nederlands -> NL
Une récente étude universitaire montre que, depuis la crise du Covid, le sentiment de solitude des personnes de plus de 65 vivant seules a augmenté partout en Europe.
En Belgique, pas moins de 30% des personnes interrogées disent se sentir plus seules qu’avant le Covid (voir VRT 28/8/2023; DH 30/8/2023).
Les brutales mesures de confinement ont violemment coupé les liens sociaux, avec la famille, les amis, les partenaires de loisirs et d’associations, et ces liens se reconstruisent parfois difficilement.
Démantèlement des services publics et tout-numérique
Mais il ne s’agit pas que des liens affectifs !
Le démantèlement des services publics et la généralisation du numérique augmentent la solitude.
Finis les guichets des gares, des mutuelles, et très souvent de la Commune, de l’hôpital et du CPAS, où il était possible de rencontrer une personne, d’expliquer calmement son cas : tout passe par internet ou par un robot au bout du fil.
Même pour acheter une place de concert ou une entrée au musée, il faut passer par les machines.
Et finis les échanges au supermarché avec les caissières qu’on connaissait depuis des années : self-scanning, remplacement des caissières chevronnées par des étudiants qui changent sans cesse.
Finis aussi les passages à la banque : pc-banking, disparition du cash et des agences, paiement « sans-contact », ce qui dit tout…
Crise des lieux de sociabilité
S’y ajoute la crise des espaces culturels et des lieux de rencontre.
Beaucoup ont été fermés et n’ont pas pu se reconstruire. Les séries et autres Netflix ont remplacé les cinémas.
Beaucoup d’associations insuffisamment soutenues se sont mises à battre de l’aile. Le bénévolat, où s’investissent énormément de Vieilles et de Vieux, a pris du plomb dans l’aile.
Non au statut de « cohabitant » !
Le pire est que les pouvoirs publics prennent délibérément des mesures qui détruisent les liens sociaux.
A cet égard, le statut de « cohabitant » est une véritable ignominie.
Pour faire des économies sur le dos des pensionnés, des allocataires de la GRAPA, des chômeurs, des handicapés, des étudiants, des plus démunis, les pouvoirs diminuent les allocations de ceux qu’ils qualifient de « cohabitants ».
Ce statut organise la solitude des Vieux et des plus fragiles.
Il pénalise ceux qui cherchent à se rapprocher, à mettre ensemble leurs ressources et à nouer des relations plus humaines. Il sape les initiatives intergénérationnelles. Il empêche la solidarité des pauvres entre eux, les divise et les maintient esclaves du système en brimant leur autonomie et en atomisant les groupes de solidarité spontanée.
Ce statut c’est un véritable crime contre la démocratie.
Le Gang des Vieux en Colère exige l’abrogation pure et simple du statut de cohabitant.
Le Gang exige des mesures valorisant les liens sociaux !
Les personnes âgées ont un besoin vital de liens sociaux. Elles doivent pouvoir voir leur famille, leurs amis, nouer des contacts. Elles ont besoin de loisirs actifs. C’est une condition essentielle de bonne santé !
La première condition est de disposer d’une pension décente.
Le Gang des Vieux en Colère exige pour tous une pension minimale de 1700 euros nets (calculée en novembre 2021), à partir de 65 ans.
Les Vieilles et les Vieux doivent pouvoir se déplacer sans en être empêchés par le coût des transports.
Le Gang des Vieux en Colère revendique la gratuité des transports publics, trains, trams et bus, pour les plus de 65 ans.
Non à l’hyperindividualisme !
Non au chacun pour soi !
Pour une société juste et solidaire !
Pierre M.
| Partagez cet article ! | Retour Haut Texte FR |
De afzondering van de bejaarden
Uit een onderzoek van de universiteiten van Gent, Antwerpen en Rotterdam blijkt dat sinds de crisis van Covid het gevoel van eenzaamheid van alleenwonende 65-plussers in Europa overal toegenomen is en vooral in België (zie VRT 28/8/2023 en DH 30/8/2023).
De familiebanden vebrokkelen
De isolatiemaatregelen die tijdens de crisis zijn genomen, hebben de ganse bevolking ernstig getroffen, vooral de ouderen. Dit werd zeer sterk gevoeld in zuidelijke landen, zoals Griekenland of Italië, waar er sterke onderlinge verbondenheid bestaat en de families traditioneel een belangrijke rol vervullen. Maar ook in België en in onze buurlanden zegt 20 tot 30% van de ondervraagden zich meer eenzaam te voelen dan vóór Covid.
Isolatiemaatregelen in de rust- en verzorgingshuizen, hebben brutaal de banden met kinderen en kleinkinderen verbroken maar niet alleen daar. Toen de crisis eenmaal voorbij was, werden nieuwe gewoonten aangenomen en waren de vorige banden vaak te verzwakt om ze opnieuw te herstellen zoals voorheen.
Ontmanteling van publieke diensten en digitalisering alom
Het gaat niet alleen maar over om de familiebanden! De ontmanteling van openbare diensten en de veralgemening van digitale technologie vergroten de eenzaamheid.
De tijd is voorbij van loketten in de treinstations, de ziekenkassen, bij de gemeentelijke diensten, in het ziekenhuis en bij de OCMW’s. Overal waar het mogelijk was een mens te ontmoeten om op een rustige manier zijn probleem voor te leggen gaat alles nu via internet of via een robot aan de lijn.
Zelfs om een concertkaartje of museumtoegang te kopen heb je met automaten te doen.
En geen plaats meer voor een babbel met de kassierster die je al jaren kent en de ervaren kassamedewerkers worden vervangen door studenten met tijdelijke contracten of door zijn aankopen zelf in te scannen. Gedaan om naar de bank te gaan omdat dat nu met pc-banking moet gebeuren of om geld af te halen want betalen met contant geld verdwijnt. Het gaat zelfs « contactloos », dat zegt op zichzelf al genoeg…
Het gemeenschapsleven zit in een crisissituatie
Culturele centrales en ontmoetingsplaatsen gaan overal op de schop. Om nog maar te zwijgen van de verdwijning van culturele instellingen en ontmoetingsplaatsen. Velen hebben hun deuren gesloten en kunnen er niet meer bovenop komen. Feuilletons en andere Netflixtoestanden vervangen de bioscopen. Veel van al deze voorzieningen werden onvoldoende ondersteund en zijn in de problemen gekomen. Vrijwilligerswerk waar veel gepensioneerden zich in investeren verkeert ook in moeilijkheden.
Stop aan de politieke maatregelen die heel het sociaal weefsel aantasten!
Het ergste is dat de overheid doelbewust maatregelen neemt die de sociale verbondenheid onder de mensen afbreken. Zo is onder andere het statuut van samenwonende een echte schande. Het straft degenen die daarin een uitkomst zien en hun beperkte middelen samen willen leggen om een menselijk bestaan te behouden.
De beleidmakers bestraffen de IGO-gerechtigden, de werklozen, de studenten, de minstbedeelden omdat ze samenwonen om op hun rug te kunnen besparen voor hun budget.
De Bende Van Razende Ouderen eist de afschaffing het statuut van samenwonen.
De Bende eist maatregelen die het gemeenschappelijk samenleven begunstigen.
Bejaarden hebben nood aan sociale omgang. Ze hebben actieve ontspanning nodig.
Ze moeten hun familie en vrienden kunnen zien, ze moeten contacten kunnen leggen.
Dat is een essentiële voorwaarde voor een goede gezondheid !
De eerste voorwaarde daartoe is het om van een fatsoenlijk pensioen te genieten.
De Bende van Razende Ouderen eist voor iedereen een minimumpensioen van 1700 euro netto vanaf 65 jaar (berekend in november 2021).
Ouderen moeten zich kunnen verplaatsen en niet gehinderd worden door de kosten van vervoer.
De Gang des Vieux en Colère eist gratis openbaar vervoer, treinen, trams en bus, voor 65-plussers.
